Wbrew temu co twierdzą organizacje „leczące” homoseksualistów i prowadzące terapię reparatywną, homoseksualność nie jest kwestią wyboru i dlatego jeśli twoje dziecko jest gejem, lesbijką lub osobą biseksualną, nie możesz sprawić, by „zmieniło ono zdanie”. Poważne organizacje medyczne zaniechały prób „leczenia” homoseksualności, kiedy okazało się, że powodują one poważne szkody, a nawet mogą prowadzić do samobójstwa.
Oto kilka faktów, które warto znać:
W 1973 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne wykreśliło homoseksualność z międzynarodowej listy zaburzeń psychicznych.
W 1990 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne uznało, iż nie ma naukowych dowodów na to, że terapia konwersyjna działa, co więcej – może zdziałać więcej złego niż dobrego.
17 maja 1990 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), działająca na szczeblu międzynarodowym w ramach ONZ i skupiająca 193 kraje członkowskie, wykreśliła homoseksualizm z Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych. Stwierdziła również, iż żadna orientacja seksualna (w tym homoseksualna) nie powinna być przez nikogo traktowana jako zaburzenie.
W 1998 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne opowiedziało się przeciw terapii reparatywnej, dodając, że „literatura psychiatryczna wyraźnie pokazuje, że leczenie zmierzające do zmiany orientacji seksualnej jest bezskuteczne. Związane z nim potencjalne ryzyko jest natomiast ogromne i obejmuje takie konsekwencje jak depresja, stany lękowe oraz zachowania autodestrukcyjne (samobójcze)”.
30 czerwca 2006 r. Polskie Towarzystwo Seksuologiczne, zaniepokojone poziomem postaw homofobicznych w Polsce, wydało oświadczenie, w którym dementuje fałszywe mniemania na temat homoseksualności i homoseksualistów. Stwierdza, że fałszywy jest stereotyp geja jako osoby zainteresowanej wyłącznie seksem i szczególnie skłonnej do seksualnego wykorzystywania dzieci. Według autorów oświadczenia wszelkie próby utrwalania powyższych stereotypów i fałszywych mniemań są „domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych. Jednocześnie autorzy zaznaczają, że tego typu postawy są krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa” i utrudniają społeczne funkcjonowanie tych osób
Wielu rodziców na własne oczy widziało, jak wyniszczająca była dla ich dzieci tak zwana terapia reparatywna. Uważamy, że ważne jest, by uświadamiać i edukować społeczeństwo w oparciu o fakty naukowe i opinie autorytetów, a nie na ideologicznych i pseudonaukowych wierzeniach osób nadal utrzymujących, że leczenie z homoseksualizmu jest możliwe.