Są rodzice osób LGBTQIA. Są też osoby homoseksualne, które mają swoje dzieci. Ci pierwsi mają swoją organizację European Network of Parents (ENP), ci drudzy – organizację międzynarodową o skrócie NELFA (Network of European LGBTIQ Families Associations). Jedni i drudzy spotkali się w marcu w Lizbonie. Pierwszego dnia obrady były wspólne, drugiego – delegaci spotykali się w swoim gronie. Uczestnicy spotkania byli przyjęci w parlamencie i w ratuszu. Wysłuchaliśmy wiele miłych słów. Raczej nie wyobrażam sobie podobnej sytuacji w Polsce. 
W tymże ratuszu po części oficjalnej był krótki koncert fado. Śpiewak miał ekstra botki na obcasie, śliczną pelerynkę, mocny makijaż oraz brodę. Pomiędzy piosenkami miał nam do powiedzenia dobrą angielszczyzną sporo mądrych i sympatycznych rzeczy. Śpiewał wybitnie. Z pewnym zaskoczeniem zauważyłem, że słuchałem z uwagą słów mówionych i odbierałem muzykę jako muzykę. Dość ekstrawagancki wygląd zewnętrzny ani mi w tym odbiorze nie przeszkadzał, ani nie pomagał. Mieliśmy sesję na temat osób transpłciowych i niebinarnych. Jak zawsze najmocniejszym punktem były świadectwa.
A oto historyjka opowiedziana w bardzo ciekawym wystąpieniu osoby niebinarnej o imieniu Dani (ani Daniel, ani Daniela). Szukając swojego miejsca rozmawiał z wieloma osobami m.in. ze „specjalistą”, który zapytał „co studiujesz?” „Astrofizykę” odparł Dani. „No, to znaczy, że jesteś chłopakiem, bo kobiety nie mają wystarczających mózgów do tak trudnych studiów” orzekł specjalista.
Europa wpadła w zawirowanie różnych systemów prawnych, przy jednoczesnym wzajemnym respektowaniu ustaleń prawnych. Wynikiem tego jest turystyka ślubowa osób LG, bo nawet jeśli we Włoszech nie można zawrzeć małżeństwa, to Włochy respektują związek zawarty w Belgii. Sporo o tym mówili ludzie z NELFY. Trochę bolała głowa od tych łamańców. Drugi dzień mieliśmy wyborczo- organizacyjno-statutowy. Prezesem ENP został Joseph Peregrin z Malty. Jako osoba, jak najbardziej zasługuje na tę funkcję. Ten wybór to także świadectwo wyjątkowego dorobku Malty – jednocześnie najbardziej katolickiego kraju w Europie i ocenianego najwyżej w rankingu ILGA jeśli chodzi o prawa osób LGBTIQA. Wyraźnie widać podział Europy na trzy grupy krajów: – zachód, gdzie problemem jest to, co ludzie mają w głowach, natomiast nie ma problemu z władzą – dawne demoludy (w tym Polska) + Ukraina, gdzie władza co prawda przyjmuje rozwiązania europejskie (z niechęcią), ale tam gdzie może, to utrudnia. Nie ma natomiast otwartych prześladowań – dawne ZSRR, gdzie łatwo można pójść do kryminału, ale coś nadal da się zrobić. Zawsze w przypadku takich wypraw pojawia się pytanie, czy warto było. Wydaje mi się, że tak, i dowiedzieliśmy się czegoś ważnego, i mieliśmy coś istotnego do powiedzenia innym.